Στο Ακόμα πιο μακριά, όπου συγκεντρώνονται δοκίμια και ομιλίες που έχουν γραφτεί κατά το πλείστον την τελευταία πενταετία, ο Φράνζεν επιστρέφει με ανανεωμένο ζήλο στα ανθρώπινα όσο και λογοτεχνικά θέματα που τον έχουν για καιρό απασχολήσει. Είτε αφηγούμενος το βίαιο συναπάντημά του με τους λαθροκυνηγούς άγριων πουλιών στην Κύπρο είτε εξετάζοντας τα ανάμεικτα συναισθήματά του από την αυτοκτονία του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, φίλου και ανταγωνιστή του, είτε προσφέροντας μια συγκινητική και ευφυή θεώρηση του πώς η τεχνολογία έχει αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι εκδηλώνουν την αγάπη τους, αυτά τα κείμενα τηρούν την αδήλωτη υπόσχεση του Φράνζεν να μην αποκρύψει τίποτα. Σ’ ένα ταξίδι στην Κίνα, προκειμένου να δει από κοντά την περιβαλλοντική καταστροφή εκεί, δεν παραλείπει να τονίσει τον ενθουσιασμό και το δέος του για τους ρυθμούς της οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας το ταξίδι γίνεται περιπέτεια πέρα από τη δική του προκατάληψη και ηθική καταδίκη. Όλα μαζί, τα δοκίμια αυτά χαρακτηρίζουν την εξελικτική πορεία ενός μοναδικού και ώριμου μυαλού που παλεύει με τον εαυτό του, με τη λογοτεχνία και με κάποια από τα σημαντικά ζητήματα των ημερών μας. Το Ακόμα πιο μακριά είναι σημαντικό, προκλητικό και ουσιώδες.
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
«Ο Ροβινσώνας είναι σε θέση να επιβιώσει στην μοναξιά του, επειδή είναι τυχερός συμφιλιώνεται με την κατάστασή του επειδή είναι συνηθισμένος άνθρωπος και το νησί του είναι κάτι χειροπιαστό. Ο Ντέιβιντ, που κάθε άλλο παρά συνηθισμένος ήταν και του οποίου το νησί ήταν εικονικό, τελικά δεν είχε τίποτα για να επιβιώσει πέρα από τον ίδιο τον ενδιαφέροντα εαυτό του, και το πρόβλημα του να στήσει κάποιος έναν εικονικό κόσμο γύρω από τον εαυτό του συγγενεύει με το πρόβλημα του να προβάλλει τον εαυτό του σ’ έναν κυβερνοκόσμο. Δεν έχουν τέλος οι εικονικοί τόποι, όπου μπορούμε να αναζητήσουμε κεντρίσματα, όπως το ίδιο το άπειρο των κόσμων αυτών, το αέναο κέντρισμα χωρίς ικανοποίηση γίνεται αιχμαλωσία. Το να είσαι τα πάντα και ακόμα πιο πολλά είναι η φιλοδοξία του διαδικτύου, επίσης» (σελ.67).
«Σε ένα κατώτερο έργο, όλο αυτό θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μια αδυσώπητη, αφηρημένη γυναικεία παραβολή, όμως η Στεντ έχει ήδη αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου στο να κάνει τους Πόλιτ συγκεκριμένους, αληθινούς και αστείους και να τους επιβάλλει σαν άτομα ικανά να πουν και να κάνουν λίγο-πολύ τα πάντα, έχει δε ειδικά προσδιορίσει πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι για τη Λούι η αγάπη (πόσο πολύ, παρ ’όλα αυτά, λαχταράει τη λατρεία του πατέρα της), και έτσι η αφαίρεση γίνεται αναπόφευκτα συγκεκριμένη, τα εμπόλεμα αρχέτυπα αποκτούν υπόσταση γεμάτη κατανόηση: μοιραία θα παρασυρθείτε στον αδυσώπητο ψυχικό αγώνα της Λούι να γίνει ο εαυτός της και μοιραία θα ζητωκραυγάσετε για τον θρίαμβο της. Όπως παρατηρεί ο αφηγητής, νέτα σκέτα: «Αυτό ήταν οικογενειακή ζωή». Και αυτό κάνουν τα μυθιστορήματα, και μόνο τα μυθιστορήματα, αφηγούνται την ιστορία αυτής της εσωτερικής ζωής»(σελ.87).
Κριτικές:
«Υπάρχουν είκοσι περίπου μεγάλοι Αμερικανοί συγγραφείς στις γενιές που ακολουθούν τη δική μου. Ο σημαντικότερος είναι ο Τζόναθαν Φράνζεν». Φίλιπ Ροθ
«Η γραφή του [Φράνζεν] έχει μια τελειότητα χωρίς ίχνος επίδειξης και με σχεδόν παντελή απάλειψη του εγώ». Λεβ Γκρόσμαν, Time
«Ο Φράνζεν μεταδίδει την ψυχολογική του οξύνοια σε μια φούγκα ευρυμάθειας, πάθους και ειρωνείας που είναι απλώς εκπληκτική».Ρον Τσαρλς, The Washington Post
«Ο Φράνζεν έχει το εξελιγμένο μάτι του μινιατουρίστα για να λέει τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, όσο και μια εκλεπτυσμένη κατανόηση της ευρύτερης εικόνας του σύγχρονου κόσμου». Ρόουζ Τρεμέιν, The Guardian
Ο Τζόναθαν Φράνζεν γεννήθηκε στο Γουέστερν Σπρινγκς του Ιλινόις το 1959 και μεγάλωσε σ' ένα προάστιο του Σεντ Λιούις. Αποφοίτησε από το Κολέγιο Σουάρθμορ το 1981, σπούδασε με υποτροφία στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου κι ύστερα εργάστηκε σ' ένα σεισμολογικό εργαστήριο του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Σήμερα ζει στη Νέα Υόρκη. Εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα το 1988 ("The Twenty-Seventh City") και το δεύτερο το 1992 ("Strong Motion"), κερδίζοντας εγκωμιαστικές κριτικές. Η μεγάλη επιτυχία ήρθε με το τρίτο του μόλις βιβλίο, τις "Διορθώσεις", το 2001. Στους καταλόγους με τα μπεστ-σέλερ των μεγαλύτερων εφημερίδων και περιοδικών, το μυθιστόρημά του ήταν και παραμένει πρώτο ή στις πρώτες θέσεις. Ψηφίστηκε απ' όλους σχεδόν ως το Καλύτερο Βιβλίο της Χρονιάς. Απέσπασε πολλές διακρίσεις και τέλος κέρδισε το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο στην Αμερική, το National Book Award. Ο Τζόναθαν Φράνζεν θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους νέους Αμερικανούς πεζογράφους. Το μυθιστόρημα "Οι διορθώσεις" έχει ήδη μεταφραστεί σε 26 γλώσσες κι έχει γίνει παγκόσμια επιτυχία.
Άλλα έργα του συγγραφέα:
(2012) Η εικοστή έβδομη πολιτεία, Ψυχογιός
(2011) Ελευθερία, Ωκεανίδα
(2002) Οι διορθώσεις, Ωκεανίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου