Ο Στίβεν Γκρος στο βιβλίο του « Το νήμα της ζωής» είναι άκρως αποκαλυπτικός καθιστώντας φανερά στον αναγνώστη τα συναισθήματα που υποκρύπτει η φαινομενικά συνηθισμένη συμπεριφορά. Για να το πετύχει αυτό, διυλίζει για το Νήµα της ζωής περισσότερες από πενήντα χιλιάδες ώρες συζητήσεων µε τους πελάτες του και προσφέρει ένα απόσταγµα καθαρής ψυχολογικής γνώσης προσιτής στον καθένα από µας. Ο Στίβεν Γκρος είναι ένας εξαιρετικά επιτυχημένος ψυχαναλυτής που τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια εργάζεται προσπαθώντας να αποκαλύψει τα υποσυνείδητα συναισθήματα και τις υποσυνείδητες ιδέες μας που καθορίζουν την συμπεριφορά μας.
Ο Γκρος, καθηγητής σήµερα στο London Institute of Psychoanalysis και στο University College London, αναδεικνύει τη δύναμη της αφήγησης για την κατανόηση του εαυτού: Είμαστε όλοι αφηγητές ιστοριών – φτιάχνουμε ιστορίες για να κατανοήσουμε τη ζωή µας. Όμως δεν αρκεί να αφηγούμαστε ιστορίες. Πρέπει να υπάρχει κάποιος να τις ακούσει. Το μοναδικό αυτό βιβλίο βασίζεται σε µια κλασική διαδικασία: μιλάω, ακούω, κατανοώ.
Αποσπάσματα από το βιβλίο
«Στις αρχές της ψυχανάλυσης της Λίλι είχα προσέξει ότι ανέβαζε τον τόνο της φωνής της στο τελείωμα των προτάσεών της, ακόμα και όταν αυτές δεν ήταν ερωτηματικές. Αυτή η διακύμανση μου ασκούσε πίεση να μιλήσω. Τότε είχαμε συμπεράνει ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι οι σιωπές μου την έκαναν να αισθάνεται άβολα. Ήθελε να μιλήσω για να καταλάβει από την χροιά της φωνής μου αν συμφωνούσα μαζί της ή όχι. Είπα στη Λίλι ότι γι αυτό ίσως ήθελε και να γελάω. Το γέλιο μου σήμαινε ότι βρισκόμασταν στο ίδιο μήκος κύματος –εμείς ήμασταν οι καλοί, οι γονείς της οι κακοί. Το γέλιο μου την απάλλασσε από την ενοχή: δεν ήταν αναγκασμένη να αισθάνεται άσχημα επειδή κορόιδευε τους γονείς της.» (σελ.41).
«Ο Τζόουσα ήπιε μια γουλιά νερό. Δηλαδή τα κάνω όλα αυτά επειδή θα ήθελα να είμαι και εγώ μητέρα? Ζηλεύω τη σύζυγο μου? Δεν απάντησα μπορεί όντως να ζηλεύει τη σύζυγο του για την σχέση της με τον γιο τους, αυτό θα εξηγούσε εν μέρει τη σχέση του με την Άλισον, ειδικά την μητρική του στάση απέναντι της και την απουσία του σεξ. Ωστόσο μου φαινόταν εξίσου πιθανόν ο Τζόουσα να ζήλευε τον γιο του. Η προσπάθειά του να δελεάσει την Άλισον να εγκαταλείψει την πορνεία ίσως αποτελούσε μια απόπειρα του να κλέψει μια γυναίκα από τους άντρες- όπως και ο γιος του του είχε κλέψει την γυναίκα του. «Πριν από αυτό είχατε πάει με πόρνες?» ρώτησα» (σελ.101).
Κριτικές
Αδύνατον να το αφήσω από τα χέρια μου. Διάβασα για άλλους ανθρώπους, έμαθα όμως για τον εαυτό μου. Οι αληθινές ιστορίες μπορεί να είναι πολύ πιο συναρπαστικές από τις επινοημένες, ειδικά όταν τις αφηγείται ο Γκρος. Όχι κήρυγμα ούτε κλισέ, μόνο σοφία.
Βικτόρια Χίσλοπ
Εξαιρετικό! Ο Γκρος γράφει καταπληκτικά, δεν υπάρχει αμφιβολία, αλλά είναι οι ίδιες οι ιστορίες που του έχουν αφηγηθεί οι ασθενείς του που σε κάνουν να θαυμάζεις και να απορείς µε την ιδιοφυΐα του ανθρώπου... Τελειώνοντας το βιβλίο αυτό, ίσως σκεφτείτε κι εσείς πως θα έπρεπε να το δίνουν δωρεάν σε κάθε άνθρωπο μόλις γεννιέται.
Melissa Katsoulis, The Times
Ξεκινάει τις ιστορίες του µε τη δύναμη ενός Κάφκα κι ενός Έλµορντ Λίοναρντ ταυτόχρονα... µε μια καθαρότητα κρυστάλλινη και μοναδική μαγεία, οι ιστορίες του αντηχούν σαν ποίηση.
Craig Brown, The Mail on Sunday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου